شب جدایی
بغضی که با دیدن زخم تو شکفته
گریه آشکارم از راز نهفته
راز نهفته

می‌بینم اما
باور کن ای زهرای من! باور ندارم
تویی میان این کفن... باور ندارم
باور ندارم

ناباورانه، اطفال تو
می‌پرسند از من، از حال تو
گِرد پیکرت، با دیده تر آیند

من ماندم و این، خون جگر
می‌ماندی ای کاش، قدری دگر
تا کودکانت، از آب و گل در آیند
زهرا یازهرا

ببین چگونه
به شانه می‌برم تو را سرو جوانم!
شبانه می‌برم تو را ماه نهانم!
ماه نهانم

به خاک تیره
چگونه پنهان کنم آسمان خود را
کجا برم گریه بی‌امان خود را
امان از این غم

پایان ندارد، تاب و تبم
لبریز غم است، روز و شبم
بعد از تو ای ماه، أَمَّا لَیْلِی مُسَهَّد (۱)

رفتی و شدم، تنهاترین
بی یار و یاور، خانه‌نشین
من ماندم و آه، امّا حُزْنِی‌ فَسَرْمَد
زهرا یازهرا

یا نبیَّ الله
آمده‌ام باز آورم امانتت را
مپرس از این کبودی و شکستگی‌ها
شکستگی ها

یا نبی الله
از دختر خود پرس‌وجو کن که چه‌ها شد؟
اجر رسالت بعد تو آخر ادا شد
آخر ادا شد

قد َ أُخِذَتِ الرَّهِینَةُ
وَ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ
یا رسول الله، اینک امانت تو

فَحْفِهَا السُّؤَال‌، ابا الزهرا
وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَال، ابا الزهرا
آری ادا شد، اجر رسالت تو
زهرا یا زهرا

شاعر: محمد مهدی سیار