کرب و بلا، مرکز رفت و آمد فرشته ها
حسین حسین، زمزمهی غلامته تو عالمین
نفس نفس، جُعِلتُ روحی بِفِداکَ یاحسین
حرم حرم، دلم اسیر صحن بین الحرمین
ذکر قنوتم میشه شب جمعه، زیارت
وقتی که چشمام با گریه میگن یه روایت*
شوق زیارت جونمو به لب میرسونه
می خونه سینم با هرنفس روضه ی حسرت
ضریح تو در دل ها اباعبدالله
زیارت تو رؤیا اباعبدالله
(حسین مولا اباعبدالله)
***
کرب و بلا، مرکز رفت و آمد فرشته ها
کرب و بلا، ذکر مصیبت تمام انبیاء
کرب و بلا، تویی بهشت وعده دادهی خدا
طعم شفارو گرفته این مهرای تربت
رنگ اجابت داره دعاها زیر قبه ات
ذریه ی تو ادامه ی خط امامت
وسعت عالم معطر از این همه رحمت
محبت تو نعمت اباعبدالله
باب نجات امت اباعبدالله
(حسین مولا اباعبدالله)
***
نعم الامیر، نور هدایتی و کشتی نجات
اشک چشام نثار داغ تو قتیل العبرات
آب حیات، کشته تشنهی بین دجله و فرات
هرشب جمعه که زائر قبر تو زهراس
روضهی گودال با نفس فاطمه برپاس
میگه چرا کشتنت عزیز دل مادر
تن روی خاک و سرت روی نیزهی اعداس
ای سرو سرخ بی سر اباعبدالله
حسین غریب مادر اباعبدالله
(حسین غریب مادر اباعبدالله)
شاعر: سید مهدی سرخان
-----------------------------------------------------------------------
* منبع: کتاب كامل الزيارات ؛ النص ؛ صفحه 142
حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَيْهِ حَسَرَاتٍ- قُلْتُ وَ مَا فِيهِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ-وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِيدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ- وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِيدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ وَ لَمْ يَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ كُلِّ آفَةٍ أَهْوَنُهَا الشَّيْطَانُ وَ وُكِّلَ بِهِ مَلَكٌ كَرِيمٌ يَحْفَظُهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ فَإِنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ- يَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ أَكْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ يُشَيِّعُونَهُ إِلَى قَبْرِهِ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ- وَ يُفْسَحُ لَهُ فِي قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ يُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ أَنْ يروعانه [يُرَوِّعَاهُ]- وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ وَ يُعْطَى كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ وَ يُعْطَى لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ نورا [نُورٌ] يُضِيءُ لِنُورِهِ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ هَذَا مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ شَوْقاً إِلَيْهِ فَلَا يَبْقَى أَحَدٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا تَمَنَّى يَوْمَئِذٍ أَنَّهُ كَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ ع.
1- ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش.
نفس نفس، جُعِلتُ روحی بِفِداکَ یاحسین
حرم حرم، دلم اسیر صحن بین الحرمین
ذکر قنوتم میشه شب جمعه، زیارت
وقتی که چشمام با گریه میگن یه روایت*
شوق زیارت جونمو به لب میرسونه
می خونه سینم با هرنفس روضه ی حسرت
ضریح تو در دل ها اباعبدالله
زیارت تو رؤیا اباعبدالله
(حسین مولا اباعبدالله)
***
کرب و بلا، مرکز رفت و آمد فرشته ها
کرب و بلا، ذکر مصیبت تمام انبیاء
کرب و بلا، تویی بهشت وعده دادهی خدا
طعم شفارو گرفته این مهرای تربت
رنگ اجابت داره دعاها زیر قبه ات
ذریه ی تو ادامه ی خط امامت
وسعت عالم معطر از این همه رحمت
محبت تو نعمت اباعبدالله
باب نجات امت اباعبدالله
(حسین مولا اباعبدالله)
***
نعم الامیر، نور هدایتی و کشتی نجات
اشک چشام نثار داغ تو قتیل العبرات
آب حیات، کشته تشنهی بین دجله و فرات
هرشب جمعه که زائر قبر تو زهراس
روضهی گودال با نفس فاطمه برپاس
میگه چرا کشتنت عزیز دل مادر
تن روی خاک و سرت روی نیزهی اعداس
ای سرو سرخ بی سر اباعبدالله
حسین غریب مادر اباعبدالله
(حسین غریب مادر اباعبدالله)
شاعر: سید مهدی سرخان
-----------------------------------------------------------------------
* منبع: کتاب كامل الزيارات ؛ النص ؛ صفحه 142
حَدَّثَنِي الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي زِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَيْهِ حَسَرَاتٍ- قُلْتُ وَ مَا فِيهِ قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حِجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ-وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِيدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ- وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِيدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ وَ لَمْ يَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ كُلِّ آفَةٍ أَهْوَنُهَا الشَّيْطَانُ وَ وُكِّلَ بِهِ مَلَكٌ كَرِيمٌ يَحْفَظُهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ فَإِنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ- يَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ أَكْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ يُشَيِّعُونَهُ إِلَى قَبْرِهِ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ- وَ يُفْسَحُ لَهُ فِي قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ يُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ أَنْ يروعانه [يُرَوِّعَاهُ]- وَ يُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ وَ يُعْطَى كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ وَ يُعْطَى لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ نورا [نُورٌ] يُضِيءُ لِنُورِهِ مَا بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ يُنَادِي مُنَادٍ هَذَا مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ شَوْقاً إِلَيْهِ فَلَا يَبْقَى أَحَدٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا تَمَنَّى يَوْمَئِذٍ أَنَّهُ كَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَيْنِ ع.
1- ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات - نجف اشرف، چاپ: اول، 1356ش.
نظرات