بارانی ام امشب، هوای گریه دارم
مانند چشم بی قرارت بی قرارم
امشب عزادار است خورشید خراسان
از ماتمت عالم شده شام غریبان
دنیا برایت داغ بی اندازه ای داشت
هر روز آقا غصه های تازه ای داشت
از کودکی داغ یتیمی را چشیدی
وقتی کفن بر صورت بابا کشیدی
ابریست چشمت مثل آفاق مدینه
آتش گرفته قلبت از داغ مدینه
در چشم هایت حسرتی بسیار مانده
گویا دلت بین در و دیوار مانده
شوق سفر می بارد از چشمان خیست
شد قطره های اشک تو تنها انیست
از این زمانه سهم تو شد بی شکیبی
سخت است بین خانه خود هم غریبی
از این قفس حالا دگر وقت رهایی ست
سهم حسینی ها بلایی کربلایی ست
حالا تو می دانی عطش با لب چه کرده
آن مشک پاره با دل زینب چه کرده
داری خبر از عصر عاشورا به خوبی
از بی کسی، از هلهله، از پای کوبی
اینجا ولی آتش نسوزانده پری را
اینجا کسی سیلی نزد نیلوفری را
اینحا بیابان نیست، اینجا تل ندارد
صد شکر اینجا گودی مقتل ندارد
اینجا کسی در دست خود خنجر ندارد
اینجا کسی کاری به انگشتر ندارد

شاعر: یوسف رحیمی