آتش گرفته جگرم مدینه مدینه
از همه مظلوم ترم مدینه مدینه
شمع شدم تمام پیکرم سوخت
خانه ی من شبیه مادرم سوخت
دوباره شد فاطمه صاحب عزا
(سیدنا صادق آل عبا)

من یادگار داغ مرتضایم مدینه
با دست بسته بین کوچه هایم مدینه
حیا نکردند از موی سپیدم
نفس زنان تا قتلگه دویدم
مدینه از غصه شده کربلا
(سیدنا صادق آل عبا)

اجل بیا عمری در انتظارم،واویلا
زهر جفا واکن گره ز کارم،واویلا
دشمن کشد شمشیر اگر به رویم
یا فاطمه یا فاطمه بگویم
ناله ی قدسیان رسد از سما
(سیدنا صادق آل عبا)

کشتند مولا را،عزیز زهرا را ...
امیری حسین و نعم الامیر ...