آه برخیز و از این نعش سرت را بردار
بین این هلهله ها چشم ترت را بردار
قدری آهسته، ببین دور و برت می خندند
اشکهای جگر شعله ورت را بردار
با سر نیزه زمین خورده رسول الله ات
از زمین حضرت پیغام برت را بردار
مثل مادر شده پهلوی علی اکبر تو
یادگار غم دیوار ودرت را بردار
چقدر مثل پدر (ع) فرق سرش وا شده است
مسجد کوفه شده پس پدرت را بردار
قرض دادی پسرت را به خداوند حسین
پس مضاعف شده ی بیشترت را بردار1
یک نفر رفت به میدان و کنون در صحرا
اربا اربای هزاران نفرت را بردار
تا پریشان نشده موی من از جا برخیز
آه برخیز و از این نعش سرت را بردار
داغ عباس کمر می شکند، سخت تر است
پس به جان علی اکبر (ع) کمرت را بردار
چادرم هست، عبایت اگر عاجز مانده
پــســرت را، پــســرت را، پــســرت را بردار...
هاشمیون بدنش را به خیامت بردند
تو همین قطعه تن مختصرت را بردار
عمه ات آمده، برخیز وفریاد بزن:
چشم ناپاک حرامی، نظرت را بردار...

1. سوره مبارکه بقره، آیه شریفه 245: مَنْ ذَا الَّذي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثيرَةً وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ

كيست كه به خدا «قرض الحسنه ‏اى» دهد، (و از اموالى كه خدا به او بخشيده، انفاق كند،) تا آن را براى او، چندين برابر كند؟ و خداوند است (كه روزى بندگان را) محدود يا گسترده مى ‏سازد؛ (و انفاق، هرگز باعث كمبود روزى آنها نمى ‏شود). و به سوى او باز مى ‏گرديد (و پاداش خود را خواهيد گرفت).