ای نسیم کربلا از کوی مشتاقان گذر کن
عاشقان را از غمِ عشقِ شهیدان با خبر کن
تا نمیرد آتش این عشق در جان‎های عالم
روضه‎ها را بازگو کن، داغ‎ها را تازه‎تر کن
ای نسیم کربلا بر پیکر گل‎ها گذر کن
عاشقان را از شمیم لاله‎رویان باخبر کن
تا بگریند ابرهای چشم‎ها بر خاک تشنه
از شکیبایی حذر کن، نوحه سر کن، نوحه سر کن
می‎رسد امروز نالان، کاروانِ سوگواران
بهر استقبالشان اکنون سوی کوفه سفر کن
زخمی‎اند این داغ‎داران، تشنه‎اند این بی‎قراران
آب و آینه بیاور، دیده تر کن، دیده تر کن
این یکی افتاده، دستش گیر تا از جای خیزد
آن یکی جان داده از غم، خاک ماتم را به سر کن
داغ روی داغ ... باید بر کدامینش بگریم؟
حال زینب را ببین، چشم یتیمان را نظر کن
هر طرف یک سر نمایان، هر طرف یک چشم گریان
نوحه بر سوگ برادر، گریه بر داغ پدر کن
حرف‎های سرخ دارد، از گلویش خوب پیداست
حضرت سجاد آمد، داستان را مختصر کن:
«هرکه من را می‎شناسد می‎شناسد از کجایم
من علی بن الحسینم، زادۀ خون خدایم
زادۀ آن کس که سر از پیکرش تشنه جدا شد
زادۀ خون خدا، شاهِ شهید کربلایم
آنکه دعوت کرده بودید، آنکه بیعت کرده بودید
گرچه جنگیدید با او رو‎به‎روی چشم‎هایم
آنکه کشتیدش، اگرچه خود عزادارید اکنون
گریه‎تان سودی ندارد، نه برایش، نه برایم»

شاعر: حسن صنوبری