تمام هستی ام از آن زهراست، سرم به خاک آستان زهراست
دلم مزار بی نشان زهراست

مرا مدینه می برد خیالش، خوشا خیال او خوشا مدینه
خدا کند بمیرد و ندانم، چه بوده ماجرای زخم سینه
بگو به مرتضی که جان زهراست، دلم مزار بی نشان زهراست
تمام هستی ام از آن زهراست، سرم به خاک آستان زهراست
دلم مزار بی نشان زهراست

شبیه شعله های در دوباره، به سینه شعله می کشد غم ما
بگو که جامه ی سیه بپوشند، که فاطمیه شد محرّم ما
جهان دوباره نوحه خوان زهراست، دلم مزار بی نشان زهراست
تمام هستی ام از آن زهراست، سرم به خاک آستان زهراست
دلم مزار بی نشان زهراست

نگاه فاطمه به مردم ماست، به مردمی که مست کربلایند
به مردمی که بی قرار زهرا، در انتظار حجت خدایند
خدا پناه عاشقان زهراست، دلم مزار بی نشان زهراست
تمام هستی ام از آن زهراست، سرم به خاک آستان زهراست
دلم مزار بی نشان زهراست

شاعر: میلاد عرفان پور