این حسن کیست که عالم همه خمخانه‌ی اوست
هرچه مِی در دو جهان است به پیمانه‌ی اوست
در جهان حُسنی اگر هست، به یُمن حسن است
در صفا صلحی اگر هست، به شکرانه‌ی اوست
این حسن کیست که دربان حریمش عشق است
عقل با واسطه مسکین در خانه‌ی اوست
عقل و تدبیر به هنگامه‌ی او مجنونند
عشق وقتش برسد عاقل و فرزانه‌ی اوست
این حسن کیست که جبریل امین سوخته بال
می‌پرد گِرد در و بامش و پروانه‌ی اوست
بخشش و فضل و کرامت یکی از اوصافش
عدل و انصاف از اوصاف جداگانه‌ی اوست
این حسن کیست که آقای جوانان بهشت
هم خود اوست و هم دلبر جانانه‌ی اوست
این حسن کیست که آن نوگل شمشیر به دست
کز عسل آمده شیرین‌تر، دُردانه‌ی اوست
این حسن کیست که با صلح به جنگ آمده است
این حسن کیست که این شیوه‌ی رندانه‌ی اوست
"این حسین کیست" کمی مشکل وزنی دارد!
این حسن کیست که عالم همه دیوانه‌ی اوست

شاعر: مهدی جهاندار