غارت زده ام، مثل همون شبی که دیدم
مادر رو خاک کوچه غریبونه نشسته
غارت زده ام مثل همون شبی که زینب
گفت خبر داری که پهلوی مادر شکسته؟
غارت‌زده ام مثل همون شبی که دیدم
دست مادرو گرفتی و آوردی خونه
پرسیدم ازت که صورتش چرا کبوده؟
گفتی که آروم بگو! بابا هم نمی‌دونه
غارت زده اون نیست که بی دار و نداره
غارت زده اونه که برادری مث حسن نداره
غارت زده ام مثل همون شبی که دیدم
با صورت زخمی پدرو آوردی خونه
اون لحظه ای که طبیبای کوفه می‌گفتن:
بابای شما خیلی توو دنیا نمی‌مونه
غارت زده‌ام مثل همون شبی که دیدم
چشمای پدر خیره شده به سمت اون در
لبخندی زد و چشماشو بست و گفت یازهرا
پیچید توی خونمون یه لحظه بوی مادر
غارت زده اون نیست که بی دار و نداره
غارت زده اونه که برادری مث حسن نداره
غارت زده‌ام مثل همین لحظه که داری
جون میدی جلو چشامو من آتیش می‌گیرم
از دست حسین تو که کاری برنمیاد
ای کاشکی برادرم به جای تو بمیرم
غارت زده‌ام مثل همین لحظه که میگی
لایوم کیومک حسین و میری از حال
ای کاش که همین جا کربلای من بپاشه
ای کاشکی تو باشی من برم میون گودال
غارت زده اون نیست که بی دار و نداره
غارت زده اونه که برادری مث حسن نداره

شاعر: رضا یزدانی