«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

تا آخرین نفس، در بیعت توایم
ای عشق ما حسین، ما ملت توایم

«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

دل زنده میشود، با روضه های تو
ما کشته ی توایم، عالم فدای تو

«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

خون مي‌چكد هنوز،‌ از تربتت حسين
خون گريه مي‌كنيم،‌ بر غربتت حسين

«إن كُنتَ باكياً لِشَيء فَابكِ عَلَي الحُسَين» (2)
فَابكِ عَلَي الحُسَين، مظلوم كربلا

شاعر: دكتر محمدمهدي سيار

......................................................................

منبع: عیون اخبار الرضا (ع)، جلد ۱، صفحه ۲۹۹

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اَلرَّيَّانِ بْنِ شَبِيبٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ اَلْمُحَرَّمِ فَقَالَ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ قُلْتُ لاَ فَقَالَ إِنَّ هَذَا اَلْيَوْمَ هُوَ اَلْيَوْمُ اَلَّذِي دَعَا فِيهِ زَكَرِيَّا عَلَيْهِ السَّلاَمُ رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ اَلدُّعٰاءِ فَاسْتَجَابَ اَللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ اَلْمَلاَئِكَةَ فَنَادَتْ زَكَرِيَّا وَ هُوَ قٰائِمٌ يُصَلِّي فِي اَلْمِحْرٰابِ أَنَّ اَللّٰهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيىٰ فَمَنْ صَامَ هَذَا اَلْيَوْمَ ثُمَّ دَعَا اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اِسْتَجَابَ اَللَّهُ لَهُ كَمَا اِسْتَجَابَ اَللَّهُ لِزَكَرِيَّا ثُمَّ قَالَ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنَّ اَلْمُحَرَّمَ هُوَ اَلشَّهْرُ اَلَّذِي كَانَ أَهْلُ اَلْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ فِيهِ اَلظُّلْمَ وَ اَلْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ اَلْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لاَ حُرْمَةَ نَبِيِّهَا لَقَدْ قَتَلُوا فِي هَذَا اَلشَّهْرِ ذُرِّيَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ اِنْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلاَ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ أَبَداً يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ اَلْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلاً مَا لَهُمْ فِي اَلْأَرْضِ شَبِيهُونَ وَ لَقَدْ بَكَتِ اَلسَّمَاوَاتُ اَلسَّبْعُ وَ اَلْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَى اَلْأَرْضِ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ أَرْبَعَةُ آلاَفٍ لِنَصْرِهِ فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُمْ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَى أَنْ يَقُومَ اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَكُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ يَا لَثَارَاتِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ جَدِّيَ اَلْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ أَمْطَرَتِ اَلسَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى اَلْحُسَيْنِ حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اَللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلاً كَانَ أَوْ كَثِيراً يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَلْقَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لاَ ذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَسْكُنَ اَلْغُرَفَ اَلْمَبْنِيَّةَ فِي اَلْجَنَّةِ مَعَ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَالْعَنْ قَتَلَةَ اَلْحُسَيْنِ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ يَكُونَ لَكَ مِنَ اَلثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْ مَتَى ذَكَرْتَهُ يٰا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي اَلدَّرَجَاتِ اَلْعُلَى مِنَ اَلْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ اِفْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلاَيَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلاً أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَعَهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ.

ترجمه:
ريّان بن شبيب گويد:در اوّلين روز محرّم بخدمت امام رضا عليه السّلام رسيدم،حضرت فرمودند:آيا روزه هستى‌؟عرض كردم:خير،فرمود:امروز، روزى است كه زكريّا عليه السّلام پروردگارش را خواند و گفت:« رَبِّ‌ هَبْ‌ لِي مِنْ‌ لَدُنْكَ‌ ذُرِّيَّةً‌ طَيِّبَةً‌ إِنَّكَ‌ سَمِيعُ‌ اَلدُّعٰاءِ »(پروردگارا!فرزندى پاك به من مرحمت فرما، همانا تو دعاى بندگان را ميشنوى-آل عمران:38)و خداوند دعاى او را مستجاب كرد و به ملائكه دستور داد كه به زكريّا-كه در محراب در حال نماز بود-بگويند كه خدا به تو يحيى را مژده مى‌دهد،پس هر كس اين روز را روزه بدارد و سپس دعا كند،خداوند همان طور كه دعاى زكريّا را مستجاب كرد، دعاى او را نيز مستجاب مى‌كند،سپس فرمود:اى ابن شبيب!محرّم ماهى است كه اهل جاهليّت به احترام آن،ظلم و جنگ را حرام كرده بودند ولى اين امّت،احترام آن و احترام پيغمبر خود را حفظ‍‌ نكردند،در اين ماه اولاد او را كشتند و زنانش را اسير كردند و وسائلش را غارت نمودند،خداوند هرگز اين كارشان را نبخشد! اى ابن شبيب! اگر ميخواهى گريه كنى،بر حسين بن علىّ‌ ابن ابي طالب عليهما السّلام گريه كن،زيرا او را همچون گوسفند ذبح كردند و از بستگانش،هيجده نفر به همراهش شهيد شدند كه در روى زمين نظير نداشتند،آسمانهاى هفتگانه و زمين‌ها بخاطر شهادتش گريستند،و چهار هزار فرشته براى يارى او به زمين آمدند،ولى تقدير الهى نبود،و آنها تا قيام قائم عليه السّلام در نزد قبرش با حال نزار و ژوليده باقى هستند و از ياوران قائم عليه السّلام هستند و شعارشان «يا لثارات الحسين». است.اى ابن شبيب!پدرم از پدرش از جدّش عليهم السّلام به من خبر داد كه:وقتى جدّم حسين-صلوات اللّٰه عليه-شهيد شد،از آسمان خون و خاك قرمز باريد.اى ابن شبيب!اگر به گونه‌اى بر حسين گريه كنى كه اشكهايت بر گونه‌هايت جارى شود،خداوند هر گناهى كه مرتكب شده باشى-چه كوچك،چه بزرگ،چه كم و چه زياد-خواهد بخشيد.اى ابن شبيب!اگر دوست دارى پاك و بدون گناه به ملاقات خدا بروى،به زيارت حسين برو،اى ابن شبيب!اگر دوست دارى با پيامبر اكرم صلى اللّٰه عليه و آله در غرفه‌هاى بهشت همراه باشى،قاتلان حسين را لعنت كن،اى ابن شبيب!اگر دوست دارى ثوابى مانند ثواب كسانى كه همراه حسين بن علىّ‌ عليهما السّلام شهيد شدند داشته باشى،هر گاه بياد او افتادى بگو:« يٰا لَيْتَنِي كُنْتُ‌ مَعَهُمْ‌ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً »(اى كاش با آنان مى‌بودم و به فوز عظيم ميرسيدم).اى ابن شبيب! اگر دوست دارى با ما در درجات عالى بهشت همراه باشى،در اندوه ما اندوهگين و در خوشحالى ما،خوشحال باش،و بر تو باد به ولايت ما،زيرا اگر كسى سنگى را دوست داشته باشد،خداوند در روز قيامت او را با آن سنگ محشور خواهد كرد.