پایگاه رسمی میثم مطیعی پایگاه رسمی میثم مطیعی، Meysam motiee ، گمنام ، Gomanm ، میثاق ، Misaq

امامزاده قاضی الصابر (ع)

مناجات‌خوانی شب‌های ماه مبارک رمضان

با نوای: حاج میثم مطیعی

از چهارشنبه ۱۴۰۳/۱/۰۸ (شب ۱۷ ماه رمضان)

شروع مراسم: ساعت ۲۳

مكان: تهران، میدان شيخ بهایی، ده ونک

امامزاده قاضی الصابر (علیه‌السّلام)

..............................................................

« برنامه شب های قدر »
دعای جوشن‌کبیر، عزاداری و مراسم قرآن‌به‌سر

شروع دعای جوشن کبیر: رأس ساعت ۲۳ 
پایان مراسم ساعت ۲:۳۰

مكان: تهران، میدان شيخ بهایی، ده ونک

امامزاده قاضی الصابر (علیه‌السّلام)

احسان غلام امام حسین علیه السلام به سگ ایشان و بخشش امام "علیه السلام"

منبع: مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي: ج 1 ص 153

كانَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام سَيِّدا زاهِدا وَرِعا صالِحا ناصِحا حَسَنَ الخُلُقِ، فَذَهَبَ ذاتَ يَومٍ مَعَ أصحابِهِ إلى بُستانِهِ، وكانَ في ذلِكَ البُستانِ غُلامٌ لَهُ اسمُهُ صافي، فَلَمّا قَرُبَ مِنَ البُستانِ رَأَى الغُلامَ قاعِدا يَأكُلُ خُبزا، فَنَظَرَ الحُسَينُ عليه السلام إلَيهِ وجَلَسَ عِندَ نَخلَةٍ مُستَتِرا لا يَراهُ، فَكانَ يَرفَعُ الرَّغيفَ فَيَرمي بِنِصفِهِ إلَى الكَلبِ ويَأكُلُ نِصفَهُ الآخَرَ، فَتَعَجَّبَ الحُسَينُ عليه السلام مِن فِعلِ الغُلامِ، فَلَمّا فَرَغَ مِن أكلِهِ قالَ: الحَمدُ للّهِ رَبِّ العالَمينَ، اللّهُمَّ اغفِر لي، وَاغفِر لِسَيِّدي وبارِك لَهُ كَما بارَكتَ عَلى أبَوَيهِ، بِرَحمَتِكَ يا أرحَمَ الرّاحِمينَ. فَقامَ الحُسَينُ عليه السلام وقالَ: يا صافي، فَقامَ الغُلامُ فَزِعا، وقالَ: يا سَيِّدي وسَيِّدَ المُؤمنينَ، إنِّي ما رَأَيتُكَ فَاعفُ عَنّي. فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام: اجعَلني في حِلٍّ يا صافي لِأَنّي دَخَلتُ بُستانَكَ بِغَيرِ إذنِكَ. فَقالَ صافي: بِفَضلِكَ يا سَيِّدي وكَرَمِكَ وسُؤدَدِكَ تَقولُ هذا. فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام: رَأَيتُكَ تَرمي بِنِصفِ الرَّغيفِ لِلكَلبِ وتَأكُلُ النِّصفَ الآخَرَ، فَما مَعنى ذلِكَ؟ فَقالَ الغُلامُ: إنَّ هذَا الكَلبَ يَنظُرُ إلَيَّ حينَ آكُلُ. فَأَستَحي مِنهُ يا سَيِّدي لِنَظَرِهِ إلَيَّ، وهذا كَلبُكَ يَحرُسُ بُستانَكَ مِنَ الأَعداءِ، فَأَنَا عَبدُكَ وهذا كَلبُكَ، فَأَكَلنا رِزقَكَ مَعا. فَبَكَى الحُسَينُ عليه السلام وقالَ: أنتَ عَتيقٌ للّهِ، وقَد وَهَبتُ لَكَ ألفَي دينارٍ بِطيبَةٍ مِن قَلبي. فَقالَ الغُلامُ: إن أعتَقتَني فَأَنَا اريدُ القِيامَ بِبُستانِكَ. فَقالَ الحُسَينُ عليه السلام: إنَّ الرَّجُلَ إذا تَكَلَّمَ بِكَلامٍ فَيَنبَغي أن يُصَدِّقَهُ بِالفِعلِ، فَأَنَا قَد قُلتُ: دَخَلتُ بُستانَكَ بِغَيرِ إذنِكَ، فَصَدَّقتُ قَولي، ووَهَبتُ البُستانَ وما فيهِ لَكَ، غَيرَ أنَّ أصحابي هؤُلاءِ جاؤوا لِأَكلِ الثِّمارِ وَالرُّطَبِ، فَاجعَلهُم أضيافا لَكَ و أكرِمهُم من أجلي أكرَمَكَ اللّهُ يَومَ القِيامَةِ، وبارَكَ لَكَ في حُسنِ خُلُقِكَ و أدَبِكَ! فَقالَ الغُلامُ: إن وَهَبتَ لي بُستانَكَ فَأَنَا قَد سَبَّلتُهُ‏ لِأَصحابِكَ وشيعَتِكَ.

ترجمه: به نقل از حسن بصرى: حسين عليه السلام سَرورى بى‏رغبت‏ به دنيا، پارسا، شايسته، خيرخواه و خوش‏خو بود. روزى با ياران خود به بوستانش رفت كه غلامى به نام «صافى» در آن بود. چون حسين عليه السلام به نزديكى بوستان رسيد، ديد كه غلام، نشسته و نان مى‏خورَد. به او نگريست و پشتِ درخت خرمايى پنهان شد تا او را نبيند. غلام، هر گِرده نانى كه برمى‏داشت، نيمى از آن را براى سگ مى‏انداخت و نيم ديگر را مى‏خورد. حسين عليه السلام از كار غلام، شگفت‏زده شد. چون [غلام‏] غذايش را خورد، گفت: ستايش، خداى را، پروردگار جهانيان! خداوندا! مرا بيامرز و سَرورم را بيامرز و برايش بركت بياور، همان گونه كه براى پدر و مادرش مبارك كردى، به رحمتت، اى مهربان‏ترينِ مهربانان! حسين عليه السلام برخاست و فرمود: «اى صافى!». غلام، ترسان برخاست و گفت: اى سَرور من و سَرور مؤمنان! شما را نديدم. مرا ببخش. حسين عليه السلام فرمود: «اى صافى! تو مرا حلال كن كه بدون اجازه‏ات وارد بوستانت شده‏ام». صافى گفت: به فضل و كَرَم و سَرورى‏ات چنين مى‏گويى، اى سَرور من! حسين عليه السلام فرمود: «تو را ديدم كه نيمى از گِرده نان را براى سگ مى‏اندازى و نيم ديگر را مى‏خورى. معناى آن چه بود؟». غلام گفت: اى سَرور من! هنگامى كه نان مى‏خوردم، اين سگ به من نگاه مى‏كرد و من، از نگاهش به من، خجالت مى‏كشيدم و اين، سگِ توست كه بوستانت را از دشمنان، حراست مى‏كند. من، بنده توام و اين، سگِ توست. پس روزى‏ات را با هم خورديم. حسين عليه السلام گريست و فرمود: «تو را در راه خدا آزاد كردم و با طيبِ خاطر، دو هزار دينار به تو مى‏بخشم». غلام گفت: اگر چه آزادم كردى؛ امّا كارهاى بوستانت را انجام مى‏دهم. حسين عليه السلام فرمود: «مرد، اگر سخنى مى‏گويد، سزاست كه با كارش آن را تصديق كند. من گفتم: بدون اجازه‏ات به بوستانت وارد شده‏ام و گفته‏ام را تصديق مى‏كنم. بوستان و هر چه را در آن است، به تو بخشيدم، جز آن كه اين يارانم براى ميوه و خرما خوردن آمده‏اند. آنان را ميهمان كن و به خاطر من، بزرگشان دار. خداوند، تو را روز قيامت، بزرگ بدارد و بر خوى خوش و ادبت بيفزايد!». غلام گفت: اگر بوستانت را به من بخشيدى، من هم آن را براى ياران و پيروانت وقف كردم.
ردیف عنوان فایل حجم پخش آنلاین دانلود
۱
احسان و بخشش غلام باوفای امام حسین به سگی که در باغ آن حضرت بود (روضه)
11.43 MB
دانلود صوت
۲
احسان و بخشش غلام باوفای امام حسین به سگی که در باغ آن حضرت بود (روضه)
11.43 MB
دانلود صوت