شيخ كلينى در كتاب «كافى» از ابو بصير روايت كرده كه امام صادق عليه السّلام در ماه رمضان اين دعا را می خواند:

اللَّهُمَّ إِنِّي بِكَ وَ مِنْكَ أَطْلُبُ حَاجَتِي وَ مَنْ طَلَبَ حَاجَةً إِلَى النَّاسِ فَإِنِّي لا أَطْلُبُ حَاجَتِي إِلّا مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَرِيكَ لَكَ وَ أَسْأَلُكَ بِفَضْلِكَ وَ رِضْوَانِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ أَنْ تَجْعَلَ لِي فِي عَامِي هَذَا إِلَى بَيْتِكَ الْحَرَامِ سَبِيلاً حِجَّةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً زَاكِيَةً خَالِصَةً لَكَ تَقَرُّ بِهَا عَيْنِي وَ تَرْفَعُ بِهَا دَرَجَتِي وَ تَرْزُقَنِي أَنْ أَغُضَّ بَصَرِي وَ أَنْ أَحْفَظَ فَرْجِي وَ أَنْ أَكُفَّ بِهَا عَنْ جَمِيعِ مَحَارِمِكَ حَتَّى لا يَكُونَ شَيْ ءٌ آثَرَ عِنْدِي مِنْ طَاعَتِكَ وَ خَشْيَتِكَ وَ الْعَمَلِ بِمَا أَحْبَبْتَ وَ التَّرْكِ لِمَا كَرِهْتَ وَ نَهَيْتَ عَنْهُ وَ اجْعَلْ ذَلِكَ فِي يُسْرٍ وَ يَسَارٍ وَ عَافِيَةٍ وَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ وَفَاتِي قَتْلا فِي سَبِيلِكَ تَحْتَ رَايَةِ نَبِيِّكَ مَعَ أَوْلِيَائِكَ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَقْتُلَ بِي أَعْدَاءَكَ وَ أَعْدَاءَ رَسُولِكَ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُكْرِمَنِي بِهَوَانِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَ لا تُهِنِّي بِكَرَامَةِ أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِي مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلا حَسْبِيَ اللَّهُ مَا شَاءَ اللَّهُ

خدايا من به وسيله تو و از تو حاجتم را درخواست میكنم، و هركه حاجت خويش از مردم بخواهد همانا من حاجتم را نمی خواهم مگر از تو، يگانه اى، شريكى براى تو نيست، به حق فضل و رضوانت از تو می خواهم كه بر محمّد و اهل بيتش درود فرستى، و در اين سال برايم راهى به سوى كعبه قرار دهى، با زيارتی پاك و پذيرفته، پاكيزه و خالص براى خويش، كه ديده ام به آن روشن گردد و مرتبه ام با آن بالا رود، خدايا به من روزى كن كه ديده ام را از حرام فرو بندم، و شهوتم را نگاه دارم، و خود را از همه حرام هايت بازدارم، تا آنجا كه چيزی نزد من برتر نباشد از طاعت و خشيتت، و عمل به آنچه واجب كردى، و ترك آنچه نپسنديدى و از آن نهى نمودى، و همه اينها را در كنار آسانى و فراوانى و تندرستى، و آنچه به من نعمت دادى قرار ده.
و از تو می خواهم مرگم را كشته شدن در راهت در زير پرچم پيامبرت همراه با اوليايت قرار دهى، و از تو می خواهم كه به وسيله من دشمنان خود و رسولت را به قتل رسانى، و از تو درخواست میكنم كه مرا گرامى دارى با خوار كردن آن از خلق كه خودخواهى، و خوار نكنى مرا به گرامى داشتن احدى از اوليايت، خدايا برايم همراه پيامبر راهى به خوشبختى قرار ده، خدا مرا بس است، آنچه خدا خواهد [شود.